Mimo, iż w napisach Tobe Hooper wymieniony jest jako reżyser, a Steven Spielberg jako autor scenariusza i producent to ten drugi podejmował większość decyzji na temat powstającego filmu.
Ręce, które obrywają skórę z twarzy jednego z parapsychologów należą do Stevena Spielberga.
Stephen King zrobił pierwszy szkic scenariusza na podstawie pomysłu Stevena Spielberga, jednak ten odrzucił pracę pisarza, gdyż uznał ją za zbyt przerażającą i krwawą. King nie ma nic wspólnego z powstałym filmem.
Shirley MacLaine odrzuciła rolę w "Duchu" na rzecz filmu "Czułe słówka".
William Finley miał zagrać Marty'ego.
Tuesday Weld była rozważana do roli Diane.
Drew Barrymore była rozważana do roli Carol Anne, ale Steven Spielberg uznał, że jest za mało anielska.
W scenie z początku filmu, w której pies odwiedza domowników, zanim zwierzę wchodzi do pokoju Dany, w drzwiach można dostrzec członka ekipy filmowej.
Carol-Anne trzyma listwę z łóżka, by nie zostać wciągnięta do szafy. Po chwili ją puszcza, jednak w następnym ujęciu dalej listwy się trzyma.
Gdy duch schodzi po schodach, monitor jest pusty, niczego nie pokazuje. Jednak potem na nagraniu wszystko idealnie widać.
Tangina mówi Diane, iż w miejscu gdzie znajduje się Carol-Anne córka usłyszy tylko głos matki. Jednak za chwilę medium każe Stevenowi krzyknąć, co ten czyni, a wtedy Carol-Anne odzywa się.
Kiedy Carol-Anne wraz z matką są w wannie, plazma na jej twarzy zmienia położenie i kształt.
Serwetka pod miską płatków Robbiego podczas śniadania pojawia się i znika.
Po porwaniu Carol-Anne wokół szafy został tylko mały robot. Po chwili zabawek jest już więcej.
Kiedy Freelingowie uciekają z domu, pies wskakuje na przednie siedzenie. Po chwili, gdy Steven szuka kluczyka, psa nie ma, ale w następnym ujęciu znów pojawia się na tylnym siedzeniu.
Kiedy Robbie obserwuje z drzewa jak Diane, Carol-Anne i Dana zakopują ptaszka, na drzewie widać otwór, w którym potem chłopiec się znajdzie, gdy drzewo go porwie.
Wgniecenie na koszulce Diane jest widoczne zanim Carol-Anne ją dotknie.
Kiedy pan Teague obserwuje implozję domu na jego garniturze widać cień członka ekipy filmowej.
Kiedy Robbie obserwuje klauna po wejściu do łóżka pod koniec filmu, lampka obok wspomnianego mebla zmienia położenie.
Podczas nocnej burzy drzewo porywa Robbiego, jednak w niektórych ujęciach deszcz nie pada.
Kiedy Robbie trzyma szklankę mającą za chwilę pęknąć, wyraźnie widać sznurek, którego pociągnięcie spowoduje zniszczenie naczynia.
Ilość mleka w szklance, którą trzyma Robbie i która za chwilę pęknie zmienia się.
W kuchni filiżanka i piersiówka pani doktor zmieniają położenie w jej dłoniach.
Kiedy Carol-Anne "przejeżdża" po podłodze pod nią widać mechanizm, który wprawił ją w ruch.
Kiedy Steven szuka Carol-Anne, plamy na jego koszulce zmieniają się.
Gdy Diane przekupuje Carol Anne obietnicą, że później zjedzą pizzę, dziewczynka mówi, że chce pizzę z pepperoni, ale jej usta się nie poruszają.
Gdy dr Lesh pyta Diane, gdzie przebywała Carol Anne w momencie zniknięcia, ta odpowiada, że w szafie swojej sypialni. W rzeczywistości do wydarzenia doszło, gdy dziewczynka leżała w swoim łóżku, zakrywając się kołdrą.
Diane po wpadnięciu do kałuży ma plamy błota z tyłu koszulki, zabrudzenie znika w scenie, gdy biegnie po schodach.
Podczas sceny na cmentarzu koszula Stevena jest na przemian przepocona lub sucha.
W kulminacyjnej scenie, gdy cała rodzina władowuje się do samochodu, piżama Robbie'go pomiędzy ujęciami zmienia kolor z niebieskiego na czerwony.
Pod koniec filmu, gdy Steven i Diane rozmawiają między sobą po wyjściu z vana, włosy Steve'a są na przemian rozczochrane lub uczesane.
Gdy Diane wchodzi do portalu w szafie, cała sypialnia zostaje wypełniona silnym wiatrem, ale zasłony za jej plecami są nieporuszone.
Grupka gapiów obserwuje zniknięcie domu Freelingów, wszyscy stoją przed jasnym światłem, ale spośród nich tylko Teague rzuca cień.
Po ataku drzewa na Robbiego ilość błota na jego twarzy i piżamie ulega zmianie między ujęciami.
Po wyjściu z basenu, gdy Diane idzie ratować swoje dzieci, jest cała przemoczona. W następnej scenie, gdy próbuje nie dać się wciągnąć do szafy, tylko jej koszulka jest mokra, a bielizna sucha i czysta.
Po scenie, w której drzewo porywa Robbiego z sypialni, okno i jego pokój są nienaruszone, jak gdyby nic się nie stało.
Podczas śniadania, gdy dzieci się kłócą, można zauważyć, że położenie szklanki w dłoniach Robbiego zmienia się między ujęciami.
Gdy Carol Anne karmi swoje rybki, jej łożko nie jest posłane, ale gdy Robbie spogląda na drzewo z zewnątrz, jest już posłane. Stan pościeli dziewczynki ponownie się zmienia z chwilą pojawienia się matki.
Gdy Steve wraca do domu po pokazaniu mieszkania parze, kamera jest widoczna w odbiciu kombi, gdy wjeżdża na podjazd.
W scenie, gdy Carol Anne jest wciągnięta do szafy, widać wędkarską żyłkę przymocowaną do dziecięcego wózka, którą użyto, by go wprawić w ruch.
Gdy Steven, Diane oraz Dana usuwają ze swej drogi meble, żeby wyciągnąć Carol Anne i Robbiego z szafy, można zauważyć, że posłanie z obu łóżek jest rozrzucone, ale materace znajdują się na swoich miejscach.
Gdy Carol Anne zostaje wciągnięta do szafy, razem z nią zostaje wessane czerwone krzesło. Mimo to mebel pojawia się ponownie w następnym ujęciu.
Podczas śniadania, gdy Robbie oferuje psu gofra pod stołem, koło niego nie ma krzesła. W następnej scenie mebel pojawia się po jego prawej stronie.
Sypialnia Carol Anne posiada sześciopanelowe drzwi, ale kiedy Diane Freeling idzie korytarzem można zauważyć, że wszystkie drzwi są gładkie i nie mają jakichkolwiek ozdób.
Gdy Steve otwiera pokój Carol Anne dla badaczy, można zauważyć, że czarnoskóry Ryan zdejmuje torbę z ramienia dwukrotnie.
Gdy parapsychologowie uruchamiają telewizor od razu można usłyszeć audycję pomimo faktu, że ekran nic nie pokazuje.
Gdy parapsychologowie przybywają do domu po raz pierwszy od zniknięcia Carol-Anne, Steve mówi im, że pokój dziecięcy jest zamknięty na klucz. Chwilę później widać Diane otwierającą drzwi do pokoju bez użycia klucza.
Pod koniec filmu, gdy rodzina wsiada do samochodu i wyjeżdża, drzwi garażu są zamknięte. Ale kiedy dom zaczyna znikać, drzwi garażu są szeroko otwarte.
Gdy Robbie kładzie się do łóżka po obserwacji drzewa, można zauważyć obok niego żółty komiks pod popiersiem Dartha Vadera. Kiedy pojawia się jego matka, komiks jest zupełnie inny.
Przed atakiem klauna jego lewa noga zmienia pozycję między kolejnymi strzałami.
Kiedy Robbie zakrywa klauna, nadruki Chewbacki na kurtce zmieniają się między ujęciami.
Na samym początku filmu, gdy dzieci są w łóżku, zabawki na zagłówku Robbie ciągle zmieniają położenie między ujęciami.
Na kilka sekund zanim Robbie spojrzy na swoją zabawkę klauna, można dostrzec kostkę Rubika przy jego głowie. Znika ona w następnym ujęciu.
Gdy Diane przynosi doktor Lesh świeżo umytą kolbę, naczynie przeskakuje z jednej ręki na drugą między ujęciami.
Pod koniec filmu, gdy Diane spada ze schodów i biegnie w kierunku drzwi, chwyta gałkę. Kiedy kobieta zostanie rzucona do tyłu, można zauważyć kabel przymocowany do jej koszuli.
Pod koniec filmu, gdy Diane ląduje obok schodów, można zauważyć pod nimi obute w tenisówki stopy należące do członka ekipy filmowej.
Kiedy Carol Anne mówi: "They're here" można zauważyć, że ruchy jej ust nie pasują do wymawianych słów.
Pod koniec filmu, kiedy Diane wpada do wypełnionej wodą dziury, szkielety z grobów wypływają na powierzchnię. W rzeczywistości nie powinno do tego dojść, gdyż kości są gęstsze od wody więc nie mogłyby się na niej unosić.
Kiedy dwie trumny wyskakują spod desek podłogowych w kuchni, obie są przykryte gruzem i ziemią. Większość odłamków znika w następnym ujęciu, gdy wieko jednej z trumien się otwiera.
Podczas "przejażdżki" po kuchennej podłodze, Carol Anne komentuje jazdę, ale usta dziewczynki się nie poruszają.
Robbie wraca do swojego łóżka, po wcześniejszej obserwacji drzewa. Można wtedy dostrzec, że zielona pościel chłopca jest złożona, ale kiedy zmienia się kąt, pościel jest inna, a łoże niepościelone.
Kiedy twarz naukowca zaczyna się topić, odbijające się w lustrze przedmioty na ścianie zmieniają się między ujęciami.
Zagłówek łóżka Carol Anne zostaje rozerwany, gdy dziewczynka trzyma się go, próbując nie wpaść do szafy. Pod koniec filmu, kiedy mama kładzie ją do łóżka, wspomniana część mebla jest nienaruszona, chociaż nie była naprawiana.
Kiedy Steve Freeling jest w salonie z parapsychologami, mężczyzna ma papierosa za uchem. W kolejnym ujęciu kilka sekund później wspomniany wyrób tytoniowy znika i pojawia się ponownie.
Po tym jak Steve ratuje Robbiego porwanego przez spore ożywione drzewo, nad ich głowami przechodzi potężne tornado, które porywa wspomniany pniak. Jednak ojciec i syn pozostają niewrażliwi na działanie trąby powietrznej, chociaż obaj znajdują się bezpośrednio pod jej wirem.
Okno w pokoju Robbiego i Carol Ann nigdy nie było wyposażone w mini roletę, pojawia się ona dopiero po ataku drzewa, gdy reszta rodziny wbiega do pokoju dzieci.
Po napisach można dostrzec, że położenie i ilość puszek po piwie wokół leżącego roweru zmienia się pomiędzy ujęciami.
W kulminacyjnym momencie filmu, trumny z cmentarza poniżej wyrastają z ziemi w pozycji pionowej, zamiast poziomej.
Kiedy Diane jest na suficie, kawałek czegoś białego spada tuż przed nią i ląduje na stropie, co pokazuje, że scenografia była odwrócona do góry nogami, a aktorka faktycznie leżała na podłodze.
Kiedy Carol Anne umieszcza kawałek lukrecji w pudełku z martwą papugą, można dostrzec, że długość wspomnianego rarytasu zmienia się między ujęciami.
Zdjęcia do filmu kręcono w Simi Valley, Agoura Hills, Thousand Oaks i Irvine (Kalifornia, USA).
Zdjęcia do"Ducha" powstały na tej samej ulicy co "E.T.", gdyż Steven Spielberg kręcił oba filmy w tym samym czasie.
Heather O'Rourke, która grała w filmie Carol-Anne i Dominique Dunne, grająca nastoletnią córkę, spoczywają na tym samym cmentarzu: Westwood Memorial Park w Los Angeles. Dunne została uduszona przez swojego chłopaka w 1982 roku wydania filmu. Sześć lat potem umarła O'Rourke.
Film lecący w telewizorze podczas jednej z początkowych scen to " A Guy Named Joe" (Człowiek o imieniu Joe) z 1943 roku, opowiadający o pilocie, który powrócił jako duch. Steven Spielberg nakręcił w 1989 remake tego filmu "Always" (Na zawsze).
Wypowiedź Diane Freeling "Mmmm... smell that mimosa" (Mmmmm... pachnie jak mimoza) została zaczerpnięta z filmu "The Uninvited" z 1944.
JoBeth Williams bała się wskoczyć do wody w basenie, gdyż dookoła znajdowały się liczne urządzenia elektryczne. Aby ją do tego przekonać jako pierwszy skok oddał Spielberg.
Spielberg w dzieciństwie bał się klownów i drzew za oknem. Przeżycia te były pomysłem dla fobii, które w filmie przechodzi Robbie.
Szkielety, z którymi JoBeth Williams znajduje się w basenie były prawdziwe. Aktorka dowiedziała się o tym dopiero po udanym nakręceniu sceny.
Głos potwora to przerobiony ryk lwa z logo wytwórni Metro Goldwyn Mayer.
Steven Spielberg, chcąc zrobić niespodziankę dla George'a Lucasa, swojego przyjaciela, umieścił w pokoju dziecka mnóstwo figurek postaci z filmu "Gwiezdne wojny".
Scena, w której klaun dusi Robbiego, była tak prawdziwa, że grający chłopca Oliver Robins zaczął się dusić. Mimo to, Hooper i Spielberg uważali to za świetną improwizację do czasu, aż młodociany aktor zrobił się purpurowy z wysiłku.
Okres zdjęciowy trwał od 11 maja do 10 lipca 1981 roku.
James Karen, odtwórca roli Teague'a, był w trakcie realizacji filmu także rzecznikiem handlowym supermarketów sieci: Pathmark. Po premierze aktor otrzymywał obraźliwe listy od ludzi, którzy twierdzili, że nigdy więcej nie zrobią tam zakupów ze względu na sposób, w jaki grany przez niego bohater potraktował rodzinę Freelingów.
Początkowo MPAA wystawiło filmowi ocenę: R, ze względu na sceny przedstawiające dziecko w niebezpieczeństwie, pomimo niewielkiej ilości krwi na ekranie. W wyniku odwołania ocena produkcji została obniżona do: "PG".
Pierwotnie, Tobe Hooper, Steven Spielberg i pozostali scenarzyści chcieli by, Carol Ann została zabita w pierwszym akcie, a następnie nawiedzała dom w pozostałej części filmu. Ze względu na mroczny klimat zdecydowali się na porwanie dziewczynki przez duchy.
Scena, w której Diane zostaje zaatakowana w swojej sypialni przez niewidzialną siłę, została tak naprawdę sfilmowana w obracającym się pudle przy pomocy stacjonarnej kamery. Sprawiało to wrażenie, jakby kobieta była ciągnięta po ścianie i suficie.